Voor een puntdicht ben je te groots, te vol
van levenslust in stoeten en breughelfeesten,
te uitgestrekt in weidse akkerlanden,
teveel pointes voor één gedachte.
Misschien pas je wel beter in een sonnet :
ik knoop je wijken in kwatrijnen open,
zet je kerken en kastelen in rijmen vast,
hinkel in terzinen op je beiaardmuziek.
Maar je wil vrij zijn, houdt van het ongerijmde.
Je rijmt van binnen oud en nieuw bijeen,
balt je jonge clubs, verzorgt je grijze wijzen.
Je leeft wel duizend levens, vecht je strijd
in weer en wind. Je zingt je lied op eigen wijs
tot het samen klinkt, ’s avonds op de pleinen.
© Kadeel, 2016