U bent hier

Het oude huis

Het huis wordt bewaakt.
Overdag smeedt het licht
schel de ramen dicht.
Nog voor de avond zijn
luiken hard tegen elkaar
geslagen om het leven
dringend af te sluiten,
het hout tegen de wilde
tocht van nachtwolken,
geraas van beslagen hoeven,
dat verstilt onder de gaslamp,
melkbleek suizen,
de sluimerende gordel
van stemmen die zich
alleen veilig voelen
in de kring.

Het huis heeft opgeslagen
geheimen, vochtig wijkende
stilte over de drempel,
door de nacht opgeslokt
in het stommelen over de
trap naar de slaapkamer,
waar een kleine schaal
het plafond verlicht en niets
laat dan vale ondergrond
met het bed dat met een
oude bedreiging kraakt.

Het oude huis wordt bewaakt,
dag en nacht, geen spel over
het granieten aanrecht,
toegesneden op eng behoud,
stappen verlicht tot geschuifel.
Het huis zal zijn eigen bezit
niet opgeven zoals de aardappel
schillen in de zinken emmer,
het zal de trage slag van de
klok in de kast blijven geloven,
tot een dood als vanzelfsprekend
op de rieten stoelzitting plaats
heeft genomen.

© Pieter Sierdsma, 2016