vannacht zal ik een ruiter zijn
mijn paarden bedwingen
met zijden koorden om hun nek
maar op het zwartste zal ik rijden
vliegen over een regenboog
naar het huis waar ik geboren ben
ik mijd hoge bomen en lage struiken
het laatste uur, het eind der tijden
maar een zoldertrap zal ik beklimmen
en bij een marmeren plaat die ligt
onder een kastanje, daar hou ik even halt
en koel mijn hoofd tegen het gesteente
dan hoor ik de stemmen in je dromen
en kus je wakker uit je slaap
jij vraagt waarom je jong gestorven bent
en ik zal eerlijk antwoord geven
vragen of je mij vergeven kunt
ik was toch ook nog maar een kind
© Jacob van Schaijk, 2016