U bent hier

Wolkje

Je silhouette hangt nog aan de kapstok
maar je bent zo dood als
Een stukje warmte van geluk
in een eindeloze hal van verdriet
Tien rijen schoenen
maar ik wil jouw noppen horen
Stil maar, je bent niet vergeten
Je mag je jas uit en gaan
want jij durfde te dromen
wetend dat er geen morgen meer zou zijn
Is dat niet een eeuwig stukje wolk waard

Strik. Nop. Weg.

© Bo-Marie , 2016