ze vertrok in de schaduw
die haar bedlamp wierp
op het heuvellandschap
onder haar handen
het uitzicht, strakgespannen
vreemd als een drum
met daaronder verhalen
die haar spiegelbeeld
vormden tot eindadres
hier en daar liep een pad
van zacht vlas en een bries
zodra ze met gespreide vingers
streelde, gebrom van de os
aan de einder
nachthemel vergezelde haar
ontdekte ze, namen gaf ze
aan constellaties sproeten
betekenis aan ribben en
de poolster in het dal
bij het sleutelbeen
© Gwen Talsma-Viset, 2023