en waar geen aanleiding toe was –
tenminste, niet die zondag. Langs
de potloodstreepjes op het gips
schemerde rimpeling van vlucht.
Ik keek de hoek in. Een rol tape
met stanleymes naast een gebruikt
condoom. Doorheen de ramen sneed
het licht een vreemde glimlach. Aan
de tranen van Cleo toen in
mijn hand. Dat het niets was. Dat is