Toen ik op een ochtend weer eens geen hap door mijn keel
kreeg besloot ik de knoop in mijn maag te ontwarren
door twijfel te zaaien op plekken waar je het niet verwacht
ik begon bij mijn voeten daar groeien nu wortels onder
eindigde algauw in de hersenen waar gedachten
die ik als olifantenpaadjes bewandelde
welig tierden na een tijdje
baande ik mij een weg naar nieuw ingesleten paden
voor ik het wist had ik een moestuin en zoals dat gaat
met moestuinen zijn er mislukte oogsten onverwachte
oefeningen in geduld en merkwaardige uitzonderingen
de geur van rotte bladeren en aangevreten loof.
© Renske Heuvelmans, 2023