En als het water stijgt
Dan wordt ons land een kwelput
Waar wadend door de brolprut
De dompeldood ons dreigt
De snappeloze snedels
Die alles stuurs versluren
Schabouwelijk besturen
Met hersenloze schedels
Die smeugelende schochten
Die neutelend in nietszin
Vervult van warse weerzin
Maar steeds weer uitstel zochten
Het water klotst nu aan de dijk
En grijm en grunsel grauwt ons toe
Iets doen dat was te veel gedoe
We wachtten liever op het slijk
Maar weurdig wreekt zich ons geslamp
De zwadem walmt ons tegenmoet
Verzuipend onze overmoed
Er rest ons niets dan zompig zamp
© Feline Anema, 2023