het lijkt wel een stationshal
niet dat er treinen rijden
maar wel stootblokken staan
het zijn de omgevallen rollators
van de mensen die weer kunnen lopen
na een afgewogen traject
bij de psychiatrisch psycholoog
met aandachtsgebied zelfverzekerdheid
de lange wachtlijst zie je terug
in de volle wachtkamer
verkerend in een zelfverzorgende staat
waarin afgesproken werd dat allen
elkaar op zullen beuren
alvast wat beter zullen maken
alvorens je zelf aan de beurt bent
iedereen heeft een buddy behalve
meneer Ng (die is er voor het eerst)
elke keer wanneer de deur opengaat
en andermans naam genoemd wordt
zakt zijn nek lager naar de grond
gehoorapparaten vergeten
zul je net zien
is de omroepstem ook nog schor
waardoor een en ander niet kraakhelder
door het station raast
totdat hij in de spiegelgladde vloer
het tegelbordje ziet hij weet nu
het hoofd te tillen en leest
sta op en loop
het leven in (wij werken alleen
op afspraak)