vier ogen, een blik
stuurloos op de grond
twee wielen verderop
geluid
gevangen in haar mond
geen tijd, zonde van de man
geweten verpacht zojuist gewillig
aan de nacht
't geruisloze groen nadert het zwart
voorbij dit moment nooit
zo verward
bewustzijn blijven steken
tussen de spaken van het niets
beroofd van haar emoties
belandt ze in 't zacht
geen pijn hier in 't groen
nog niet deze nacht
steeds verder verwijderd
van toen
het licht was