U bent hier

Parallelle werkelijkheid

Zoals de lift een bus was -
waarin we blijven hangen
blokkig gevormd, op zijn kant,
als een rechthoekige ontbijttrommel
waarin ieder hoopvol naar het streepje licht kijkt,
dat trefzeker naar binnen glijdt,
nadat het deksel onverwacht verwijderd werd

We blijven langer, of gingen heel langzaam;
op wilskracht bewegen we voort,
als een opgetuigd paard met een volle mond
als een ratelende koets, die zich besluiteloos leiden laat

Door herhaaldelijk op een bel te drukken,
gaan we gestaag omhoog
als de laatste belletjes in een gezamenlijk
fermenteerproces

Er was me beloofd dat ik door mocht werken
aan een 3-dimensionaal object
precies toen diegene ziek werd
en naar bed wou, als een omgevallen boom
die met zijn hoofd liever, in zijn eigen bladeren ligt

Vervolgens neem ik mijn voorwerp
liever, voorlopig mee naar huis

Iemand heeft draaiende dingen in de vloer vastgesnoerd,
als een imaginaire pottenbakkerij, die op volle toeren
zijn oneindige scenario, cirkelend afdraait,
maar het waren dus geen potten;

Ik kan ze bespelen door tot mijn polsen
de bodem in te gaan
als een vastbesloten hand die zich fanatiek,
in een gevulde beslagkom, gelden laat

Ik zoek mijn kunstwerken, ben echter
in de verkeerde kamer geraakt
Ze vallen bijna om,
als te vol beladen taarten,
vlak voor het bevrijdingsdiner

Er komt iemand met een stofzuiger
die het uiteinde van de slang
trefzeker, midden in mijn gezicht
heeft gericht
als een duif die met zijn snavel
gretig precies,
op een kruimel koek heeft gemikt

Ik grijp de slang, en duw hem
als ongewenst onwelkom object,
ferm naar beneden

Ik moest examen doen,
heb geweigerd
als een ezel zijn berijder
al mijn hakken in het zand,
deed niets meer
als een zonnende poes
op zijn vensterbank-bed

en hoewel ik eigenlijk moest betalen
heb ik er nooit meer
in de verste verte
van terug gehoord

© Semi;Colon, 2021